Početkom oktobra prošle godine u Podgorici i još šest primorskih opština bilo je zaposleno 157,6 hiljada ljudi, što je blizu 77 odsto od ukupnog broja uposlenih, dok je u Glavnom gradu oko polovine zaposlenih u čitavoj zemlji, pokazuju podaci u posjedu Akcije za socijalnu pravdu (ASP).

Istovremeno, u preostalih 17 opština sjevernog i centralnog regiona bilo je uposleno svega 47,9 hiljada ljudi, a u čak šest gradova je ispod hiljadu zaposlenih, što ukazuje na frapantnost situacije, posebno na sjeveru Države, koji kontinuirano propada.

Prema tim podacima ASP-a, u čitavoj zemlji je početkom oktobra bilo 205,6 hiljada zaposlenih, a od toga je Podgorica imala 102,8 hiljada, što je bezmalo polovina od ukupnog broja.

U šest primorskih opština je početkom oktobra prošle godine bilo 54,8 hiljada zaposlenih, od čega najviše u Budvi – 15,9 hiljada i Baru – 11,6 hiljada. Slijede Herceg Novi sa 10,1 hiljada zaposlenih, Kotor sa 6,7 hiljada, Tivat sa 5,8 hiljada i Ulcinj sa 4,4 hiljade.

ASP je dobila podatke na osnovu Zakona o slobodnom pristupu informacijama i oni se odnose na broj zaposlenih kod Uprave prihoda i carina na osnovu prebivališta po pojedinačnim lokalnim samoupravama u zemlji.

Kada je riječ o sjeveru i centru zemlje, u Nikšiću je 14 hiljada zaposlenih, Bijelom Polju osam hiljada, Pljevljima 5,2 hiljade, Beranama 4,1 hiljada, Danilovgradu i na Cetinju po oko 3,4 hiljada, Rožajama tri hiljade, Tuzima 1,3 hiljade, Kolašinu 1,2 hiljade, Mojkovcu 1,1 hiljada, a u Plavu nešto preko hiljadu zaposlenih.

Zvuči nevjerovatno, ali čak šest gradova ima ispod hiljadu uposlenih. Tako je u Andrijevici 577 uposlenih, na Žabljaku 526, Plužinama 310, Šavniku 252, Gusinju 115 i u Petnjici 95 zaposlenih, što su sve ukupno poražavajući podaci, koji nagovještavaju sunovrat dobrog dijela zemlje, ukoliko se ne preduzmu hitni koraci radi ekonomskog oporavka.

Prema zvaničnim podacima, sredinom prošle godine u zemlji je bilo 621,3 hiljade stanovnika, dok oko 205 hiljada zaposlenih izdržava preko 120 hiljada penzionera. Bivša vlast je godinama proklamovala neoliberalni model razvoja, koji je iznjedrio mali krug ultra bogatih (nepotistički, partijski i interesno povezanih), a značajan dio građana gurnuo ispod linije siromaštva.

Održivost državnog budžeta godinama se zasnivala na modelu „prekomjernog zaduživanja“, pa tako zvanične evidencije pokazuju da je za 14 godina, a računajući od obnove nezavisnosti, bivša vlast umjesto projektovanih 4 milijarde eura, građane zadužila za preko 7 milijardi eura.

Međutim, tokom prethodne godine poslanici u državnom parlamentu su se, osim konstantnih opstrukcija da ne zasjedaju, bavili svim prevaziđenim temama, koje je vrijeme davno pregazilo, a što su teme koje mlade ove zemlje odlučno tjeraju van njenih granica, umjesto da su se fokusirali na inicijative za obnovu posrnulog i usahlog sjevera i ukupno čitave zemlje.

Upravo su poslanici ti, koji su morali da „pritisnu“ Vladu svojim predlozima i inicijativama za ozbiljan preporod zemlje, koja je ekonomski opustošena u protekle tri decenije, te da se, uz uključenost najširih društvenih činilaca, stvari počnu pomjerati „sa mrtve tačke“.

Ipak, iako smo svjedočili izostanku inicijativa i višemjesečnom bojkotovanju plenarnih zasjedanja, narodni predstavnici su našli i vremena, i sopstvenog interesa, da krajem prošle godine omoguće sebi uvećanje zarada za najmanje 200 eura na mjesečnom nivou.

Akcija za socijalnu pravdu